Van Conflict naar Coherentie: Wat Onze Triggers en Emoties Ons Werkelijk Vertellen
Er zijn altijd momenten in je leven waarop iets of iemand je diep raakt — een opmerking, een blik, een situatie. Plotseling is daar die bekende steek in de maag, de spanning op de borst, de verkramping in de keel. We noemen het een trigger. En we voelen het als iets wat van buiten komt. Maar wat als triggers niet de oorzaak zijn van onze pijn, maar de onthulling ervan?
De Trigger als Spiegel
Een trigger is een respons op iets dat we al veel eerder hebben opgeslagen in ons systeem. Het is een herinnering die niet op verhaal, maar op trilling leeft. Vaak gaat het terug naar een moment in onze kindertijd — of zelfs eerder — waarin we een emotie niet konden bevatten. Het werd weggestopt, bevroren in het lichaam, afgesloten van het bewustzijn.
Wanneer een situatie vandaag resoneert met diezelfde trilling, reageert het lichaam onmiddellijk. Niet omdat de situatie zelf 'erg' is, maar omdat ze herinnert aan iets dat nog niet is verwerkt. In die zin is een trigger geen aanval, maar een kans — een ingang naar iets dat gezien wil worden.
De Functie van Emoties: Energie met Richting
Emoties zijn vaak verkeerd begrepen. Ze worden gezien als irrationeel, lastig, of zelfs zwak. Maar in werkelijkheid zijn emoties fijnafstemmingen van ons energetisch kompas. Ze tonen ons waar we in of uit resonantie zijn met onszelf en onze omgeving.
- Boosheid wijst op een grens die is overschreden.
- Verdriet helpt bij loslaten wat niet meer dient.
- Angst toont waar we incoherentie of risico waarnemen.
- Blijdschap bevestigt afstemming tussen binnen en buiten.
- Schaamte confronteert ons met een conflict tussen onze authenticiteit en de beelden die we van buiten overnemen.
Elke emotie heeft dus richting. Ze zijn geen zwaktebod — ze zijn boodschappers van het innerlijk weten.
Conflict als Resonantieherinnering
Vanuit een holistisch veldperspectief — waarin alles energie is, alles trilt, en alles verbonden is — zien we conflict niet als falen, maar als geboorteplaats van bewustzijn. Conflict ontstaat wanneer twee frequenties elkaar ontmoeten die niet in fase zijn. Dat kan tussen mensen, maar ook binnenin onszelf.
In werkelijkheid is elk conflict een uitnodiging. Het vraagt: wil je luisteren naar de toon die nog vastzit in jou? Wil je voelen wat je ooit niet kon voelen? Wil je her-verbinden met die oorspronkelijke trilling — vóór het oordeel, vóór het verhaal?
Een Nieuw Model: Van Fragmentatie naar Coherentie
Wanneer we leren kijken naar conflict als een proces — niet van strijd, maar van integratie — ontvouwt zich een innerlijke route:
- Fragmentatie – We identificeren ons met het verhaal: "jij deed dit", "ik ben slachtoffer".
- Polarisatie – We zien de ander als tegenstander. De trigger wordt extern geplaatst.
- Interferentie – We keren naar binnen. Voelen de trilling in het lichaam. De emotie spreekt.
- Coherentie – We erkennen: deze ervaring spiegelt iets dat in mij leeft. En kiezen voor integratie.
Dit proces hoeft niet lang te duren. Soms gebeurt het in één adem. Soms in een mensenleven. Maar telkens is het doel hetzelfde: terug naar een veld van innerlijke afstemming.
De Weg Terug naar Stilte
Wat zou er gebeuren als we onszelf toestaan om emoties volledig te voelen — zonder oordeel, zonder haast? Als we conflict durven zien als leerschool, niet als gevaar? Als we triggers niet langer ontwijken, maar verwelkomen als gidsen?
Dan ontstaat iets bijzonders: een stille ruimte waarin we onszelf kunnen horen. Niet de verhalen, maar de trilling daaronder. De oorspronkelijke toon die we waren vóór we onszelf vergaten in strijd.
En precies daar — in die stilte na de storm — herinneren we: ik ben niet mijn conflict. Ik bén het veld waarin het zich ontvouwt.
